پیشگفتار:

مساله ی چاقی هم از جنبه ی حرفه ای و هم از جنبه ی شخصی برای من مهم بوده است. واقعتی این است که من در تمام طول زندگی ام، مرد چاق و آدم پرخوری بوده ام. من عواقب چاقی را نمی دانستم تا زمانی که وارد حرفه ی روان پزشکی شدم.

سرانجام فهمیدم پرخوری یک نوع اعتیاد با وسوسه های غیر ارادی است که ماهیتی بسیار پیچیده دارد. به این آگاهی رسیدم بیماری پرخوری حتی از اعتیاد به تنباکو، مواد مخدر، بازی و نوشیدنی هم اعتیاد آورتر و مخرب تر است. حقیقت ساده این است که ما نمی توانیم بدون غذا زندگی کنیم و فرد هر گاه غذا می خورد، در معرض خطر پرخوری بی اختیار قرار می گیرد.

حقیق های دیگر این است که:

1- غذا اغلب به وفور در دسترس است.

2- قوانین اجتماعی و حقوقی علیه فرد پرخور وجود ندارد.

3- در بسیاری از جاها پرخوری مورد تشویق و تحسین قرار میگیرد.

4- ابهام های زیادی در مورد این بیماری پیچیده وجود دارد.

در واقع هنوز چیزهای زیادی در مورد این بیماری وجود دارد که ما نمی دانیم. اما این را میدانیم که احساس ها رابطه ی زیادی با پرخوری دارند. من معتقدم خشم سرکوب شده نقش بسیار زیادی در این بیماری دارد. احساس می کنم داشتن واکنش های از روی خشم و هیجان های نا به جا عامل وسوسه های پرخوری هستند. همچنین معتقدم ریشه ی این حالت، اغلب در سال های اولیه زندگی و روابط خانوادگی پیچیده ی فرد است. کسانی که از این بیماری رنج می برند و کسانی که به طور جدی درا ین زمینه کار می کنند، می دانند که این حالت چه قدر زیان آور است. این جنبه ی مخرب بیماری، اغلب سلامت جسمانی فرد، احساس خوب بودن، زندگی اجتماعی، زندگی حرفه ای، روابط زناشویی و وضعیت اقتصادی فرد بیمار را تهدید می کند.

متأسفانه می دانیم تا کنون همه ی راه های محدود درمانی تا زمانی موثر بودند که فرد به آن ها ادمه میداد و با ادامه ندادن به آن روش ها درمان نیز متوقف می شد. همچنین می دانیم افراد چاق به خاطر مسائل مالی، مورد غرض ورزی و سؤ استفاده قرار گرفته اند. سودجویان و حیله گران زیادی وجود دارند که از رنجی که افراد چاق می برند، میلیون ها دلار سود بردند. این مسأله شایع ترین مشکلی است که سلامتی عامه ی مردم دنیا را تهدید می کند. البته مانند سایر مشکل ها، این مسأله نیز درجه های مختلفی دارد اما تعداد افرادی که برای دریافت کمک توسط این کمپانی ها تحریک می شوند، سود سرشاری را نصیب شرکت های بازرگانی می کنند.

پرخوران گمنام یک سازمان انتفاعی و یا محلی برای کسب و کار نیست. این انجمن یکی از بزرگ ترین و شاید پر کارترین انجمن های غیر انتفاعی کشور ماست که واقعا هزینه های شان را خودشان تأمین میکنند. OA انجمن بسیار خوش نامی است و در عرصه ای که پر از شکست بود، به موفقیت های چشمگیری دست یافته است. اگر چه کاهش و کنترل وزن به تنهایی دستاورد بزرگی است، اما موفقیت های OA از این هم فراتر است. OA فه فرد کمک می کند تا احساس خوبی که از خود دارد و احساس عزت نفسش را با دیگران سهیم شود و با همراهی و مراقب از خودش و دیگر اعضا این کار فوق العاده را انجام دهد. این عملکرد باعث می شود فرد سهیم شونده به خودآگاهی برسد و به اعضای دیگر نیر، احساس خوب انسان بودن را بدهد. این موضوع در مباره با این اعتیاد زیان آور و به طور کلی هر بیماری جسمی و روانی دیگر امری حیاتی است.

ای نکتاب، تجربه ی اعضای OA است که بر اساس داستان خودشان بازگو شده است. این داستان ها، تأثیر گذار و آموزنده هستند. درون این افراد پر از بیم و امید است. مهم تر از همه این که آن ها پر از احساس فزاینده ی شفقت و مهربانی نسبت به خود، انسا های دیگر و در کل بشریت هستند. آن ها به ما می گویند که عضو انجمن و دوست بهبودی بودن چه وسیله ی قدرتمندی برای درمان شان بوده است. همچنین به ما می گویند مراقبت کردن مهم تر از همه چیز است. این کتاب را بخوانید و از این که جزئی از بشریت هستید لذت ببرید.

تئودور ایزاک رابین (ام . دی)

دکتر رابین یک روان پزشک معروف است که در شهر نیویورک در حرفه ی روان شناسی مشغول به کار است. او رئیس سابق "انیستیتوی روان پزشکی آمریکا" بوده و در بسیاری از کمیسیون های پزشکی محلی و ملی فعالیت داشته است. او مولف بیش از 30 کتاب و ترجمه ی جهانی در مورد احساس شفقت و مهربانی و احساس تنفر از خود بوده است. کتاب های "لیزا و دیوید جردی" ، "کتاب برندگان" و "لیزا و دیوید امروز" از آثار او بوده اند. از میان بسیاری از افراد معروف، او از طرف انجمن برنده ی جایزه ی ادولف مایر به خاطر ارتقای سلامت روانی جامعه شد. همچنین از طرف انیستیتوی روان شناسی کلینیک کارن هارنی برنده ی جایزه ی وجدان اجتماعی شده است.