داشتن یک برنامهی غذایی به ما کمک میکند از پرخوری بیاختیار پرهیز کنیم. (میتوانید به کتابچهی "داشتن حق انتخاب" مراجعه کنید.) این ابزار به ما کمک میکند با جنبهی جسمی بیماریمان روبهرو شده و بتوانيم به بهبودی جسمی برسیم.
ما از راهنمای خود میخواهیم در طول برنامه برای رسیدن به بهبودی در هر سه جنبهی جسمی، فکری و روحی به ما کمک کند. دنبال راهنمایی بگردید که ویژگیهایی را که شما میخواهید، داشته باشد و از او بپرسید چهگونه این ویژگیها را به دست آورده است
جلسهها این فرصت را به ما میدهند تا بتوانیم مشکل مشترکمان را بشناسیم و همچنین راه حل مشترکمان را نیز به کمک دوازده قدم پیدا کنیم و هدیهای را که برنامه به ما میدهد با هم سهیم شویم. علاوه بر جلسههای حضوری، OA جلسههای آنلاین و تلفنی را نیز پیشنهاد میدهد.
بسیاری از اعضای OA به طور روزانه به راهنمایشان یا دیگر اعضا تلفن میکنند، نامه مینویسند و ایمیل میزنند. تلفن و سایر وسایل ارتباط الکترونیکی یک روزنه و راه نجات فوری است برای فراز و نشیبهای سختی که ممکن است آنها را تجربه کنیم.
هنگامی که فکرها و احساسهایمان را روی کاغذ میآوریم، میتوانیم عملکردهای لازم و واکنشهای مناسب را بهتر تشخیص دهیم. اگر فقط در مورد آنها فکر کنیم و یا فقط درموردشان صحبت کنیم ممكن است واكنشهاي مناسب را تشخيص ندهيم.
ما کتابها و کتابچههای مورد تایید OA و مجلهی بهبودی راه زندگی "لایف لاین" را مطالعه میکنیم. بسیاری از اعضای OA متوجه شدهاند که با خواندن روزانهی نشریات برای زندگی کردن بر مبنای دوازده قدم نیروی بیشتری به دست میآورند.
برنامهريزي، یعنی تشخیص دهیم کدام کار را چه زمانی و چهگونه انجام دهیم. اين ابزار برای حمایت از پرهیز شخصیمان ضروری است و مانند برنامهی غذایی ممکن است به طور گستردهای برای هر فرد متفاوت باشد. این ابزار زندگی ما را متعادل میکند، به زندگی ما نظم و ساختار میبخشد و آن را قابل اداره میکند.
ابزاری است که تضمین میکند ما اصول را به شخصیتها ترجیح دهیم. در سطح فردی این اطمینان را به ما میدهد که به عنوان یک عضو حق داریم عضویتمان را در جامعه آشکار کنیم. اما در سطح مطبوعات، رادیو، فیلم، تلویزیون و سایر وسایل ارتباطات نباید هرگز اجازه دهیم تصویر و یا نام خانوادگیمان به عنوان یک عضو OA آشکار شود. گمنامی در سطح گروه، بدین معنا است که هرچه را که با دیگر اعضای OA مشارکت میکنیم، با احترام و اعتماد حفظ شود و هر چه را که در جلسهها میشنویم، باید در همان مکان باقی بگذاریم.
هر شکلی از خدمت؛ هر چند کوچک که باعث کمک به یک پرخور در عذاب شود، به بهبودی خود ما كمك ميكند. اعضا با شرکت کردن در جلسهها، چیدن صندلیها، قرار دادن نشریهها روی میز، صحبت کردن با یک تازهوارد و انجام دادن هر آن چه که برای گروه لازم است، میتوانند خدمت کنند. همچنین اعضا میتوانند فراتر از گروه نیز خدمت کنند.
درباره ی اعتماد به نفس و روان شناسی چیزهایی آموختم. اما همه این خود آگاهی ها نتوانست مرا از خوردن بی اختیار باز دارد. زمانی که شروع می کردم، نمی توانستم آن را متوقف کنم. هیچ قدرت و اراده ای نمی توانست مرا از خوردن ، آن هم زمانی که ویارم زیاد می شد، موثر باشد. هیچ کدام از این اطلاعات ، طغیان نارضایتی درون مرا آرام نمی کرد.
ادامه مطلب در نشریه دوستان بهبودی صفحه 86
"آیا اجازه میدهیم نیاز های دیگران بر ما غلبه کند ، در حالی که نیاز های خودمان را نادیده میگیریم؟ آیا مسئولیت دیگران را به عهده گرفته و کارهایی که خودشان باید انجام دهند را برایشان انجام میدهیم؟"
12 قدم و 12 سنت پرخوران گمنام صفحه ۴۴
در گذشته نوع غذایم را به واسطه انتظار دیگران انتخاب میکردم ، اما در OA یاد گرفتم بدون اجبار دیگران برای برنامه غذایی ام تصمیم گیری کنم من باید اقرار کنم هیچ کس مرا وادار نمیکند که چیزی بخورم و فهمیدم بیشتر مردم به چیز های که دیگران میخورند بی توجه هستند. افراد کمی که غذا خوردنم را کنترل میکنند خودشان دچار مشکل پرخوری هستند .
ادامه مطلب در نشریه آوای بهبودی روز 20 اسفند
